ارتباط اندازه اسمي سنگدانه با مقاومت بتن وجود بدين صورت است كه و در يك نسبت آب به سيمان ثابت با افزايش مقدار عيار سيمان و حداكثر اندازه سنگدانه درشت تاثيري بر مقاومت فشاري بتن بصورت محسوس ايجاد نميگردد بلكه تاثير آن بصورت معكوس ميباشد. به عبارتي در مخلوطهاي پرمايه كاهش حداكثر اندازه سنگدانه درشت به 19 ميليمتر منجر به توليد مقاومتي بالاتر از سنگدانه¬هاي به اندازه 5/37 و حتي 25 ميليمتر ميگردد.
افزايش عيار سيمان با ثابت نگه داشتن نسبت آب به سيمان موجب خواهد شد حجم خمير سيمان افزايش يابد و متعاقباً حجم منفافذ وحفرات مويينه در خمير سيمان افزايش ميابد و قطعاً در اين صورت امكان آسيب بتن در شرايط محيطي شديد افزايش خواهد يافت. ضمن اينكه با افزايش عيار سيمان مقدار C3A سيمان نيز زياد ميگردد كه در صورت حمله سولفاتها با آن واكنش داده واترينگايت كه عاملي است انبساط زا و موجب تخريب و آسيب بتن خواهد شد، تشكيل ميگردد. بنابراين با افزايش عيار سيمان در محيطهاي سولفاتي امكان آسيب افزايش ميابد . در اين صورت ميبايست از راهكارهاي مناسبي شامل استفاده از سيمان پرتلند نوع 5 و يا سيمان روباره اي ضدسولفات با حداقل نسبت آب به سيمان و عيار سيمان و استفاده از روانكننده ها و يا فوق روان كننده ها بهره برد.
به هنگام مخلوط كردن ميكروسيليس نكات مهمي حائز اهميت است كه ميتواند زير نظر متخصصين و كارشناسان انجام شود ميكروسيليس به دليل اندازه بسيار ريز ذرات آن تمايل به كلوخه شدن در هنگام اختلاط در بتن دارد لذا در صورت وقوع اين اتفاق، كلوخه شدن موجب كاهش مقاومت فشاري، كاهش مقاومت الكتريكي بتن و دوام آن ميگردد ضمن اينكه احتمال واكنش بين قليايي هاي سيمان با كلوخه هاي ميكروسيليس و بروز ترك خوردگي بتن وجود خواهد داشت. با استفاده از مواد افزودني روان كننده و يا فوق روان كننده و افزايش زمان اختلاط و همچنين استفاده از دوغاب ويا ژل ميكروسيليس ميتوان اين مشكلات را تا حدود زيادي بر طرف نمود.
براي كارايي بهتر روان كننده بتن ميتوان از انواع روان كننده هاي بتن استفاده نمود و برخي روان كننده بتن , افزودني هاي كاهنده آب كندگير كننده و افزودني هاي كاهنده آب متوسط , خصوصيات مربوط به پرداخت بتن را در مقايسه با بتن هاي بدون افزودني بهبود مي بخشند. اين ويژگي بخصوص در موارد نامناسب بودن مشخصات و دانه بندي سنگدانه ها كه عمليات پرداخت را با مشكلاتي روبرو مي كند سودمند خواهد بود. در حضور كندگير كننده ها و افزودني هاي كاهنده آب كندگير كننده بتن مي تواند تا چند ساعت پس از قراردهي حالت خميري خود را حفظ كرده تا فرصت بيشتري براي عمليات تراكم فراهم شود. به اين ترتيب احتمال تشكيل درز سرد كاهش مي يابد. اين ويژگي همچنين , در بتن ريزي در هواي گرم داراي اهميت قابل توجهي بوده چرا كه استفاده از مقادير مناسبي از افزودني مي تواند زمان گيرش بتن را به تاخير بياندازد. با اين وجود در هواي گرم سطح بتن با سرعت بيشتري خشك شده و اين افزودني ها نمي توانند مانع از ترك خوردگي سطح بتن گردد. در چنين شرايطي عمل آوري دقيق و طولاني مدت براي دستيابي به گيرش يكنواخت در همه دال بتني نياز خواهد بود. تاثير منفي افزودني هاي كاهنده آب بر عمليات پرداخت در مورد بتن هاي كم عيار مي باشد. زماني كه از افزودني ها براي كاهش عيار سيمان و به طور كلي براي كاهش خمير استفاده مي شود, دوغاب بر روي سطح ظاهر نمي شود كه اين امر ممكن است باعث ايجاد ترك هاي جمع شدگي خميري در سطح بتن بشود. با استفاده از پودر حاوي سيمان , كاهنده آب و ماسه ريزدانه بر روي سطح اين بتن ها در زمان گيرش مي توان اين مشكل را برطرف ساخت.
استفاده از مواد افزودني به اين دليل است كه اين مواد قادرند امتيازات فيزيكي و اقتصادي قابل ملاحظه اي براي بتن ايجاد نمايند. اين امتيازات شامل بوجود آمدن امكان كاربرد بتن در شرايطي كه پيش از آن مشكلات قابل توجه يا حتي غيرقابل حل وجود داشت نيز مي گردد. مواد افزودني همچنين امكان استفاده گشترده تري را در شرايط آب و هوايي متفاوت ممكن ساخته است كه بايد زير نظر كارشناسان انجام شود .
نوعي از مواد افزودني ، مواد افزودني معدني بتن ميباشد كه شامل پوزولانها از مواد سيليسي يا سيليسي و آلوميني كه خود به تنهايي داراي چسبانندگي كم است ميباشند ، اما به شكل بسيار ريز در معرض رطوبت طي واكنش شيميايي با هيدروكسيد كلسيم در دماي معمولي تركيبهايي با خاصيت سيماني توليد ميكند.اگر چه بتن داراي پوزولان، نسبت به بتن با سيمان پرتلند آرام تر به مقاومت اوليه مي رسد، اما مقاومت نهايي آن مساوي يا بيشتراز مقاومت بتن با سيمان پرتلند است كه بايد به متخصصين در اين امر سپرد .
تعداد صفحات : 4